Edukacja

Kazimierz Brzeziński – poseł Sejmu II RP

Uczennice klasy III A Publicznego Gimnazjum im .ks. Zdzisława Jastrzębiec Peszkowskiego w Belsku Dużym, Natalia Rzeźnicka i Ada Witkowska biorą udział w projekcie Sejmu Dzieci i Młodzieży „Posłowie Sejmu II RP. Ich losy i działalność w okresie II wojny światowej i okupacji”. Dziewczęta z “Gimbela” zajęły się postacią Kazimierza Brzezińskiego.

Kazimierz Brzeziński – poseł Sejmu II RP, jego losy i działalność w okresie II wojny światowej i okupacji. Bez jego ofiarności nie byłoby Prymasa Tysiąclecia.
Kazimierz Brzeziński urodził się 1 grudnia 1895 roku w Michałowie pod Warką, gdzie spędził swe wczesne dzieciństwo. Z powodu choroby serca i gruźlicy nie mógł dokończyć nauki w krakowskim gimnazjum i w celu rehabilitacji w 1914 roku wyjechał na kurację w Alpy. Ukończył szwajcarskie gimnazjum w Davo i w 1918 roku zdał maturę. Po powrocie do kraju osiedlił się w Lechanicach, gdzie prowadził wraz z ojcem 700 h gospodarstwo. Był członkiem Rady Gminnej i dozoru szkolnego. Jako zamożny ziemianin uwielbiał pomagać innym, m.in. wspierał budowę szkoły we Wrociszewie, która dzisiaj nosi imię kardynała Stefana Wyszyńskiego. Nauka przyszłego Prymasa Tysiąclecia została współfinansowana przez Kazimierza Brzezińskiego, który przyjaźnił się z ojcem przyszłego kardynała, wrociszewskim organistą, Stanisławem Wyszyńskim (pochowanym na tutejszym cmentarzu w 1970 r.). Brzeziński stał się fundatorem kapliczki świętej Anny w Lechanicach (Imię Anna nosiły dwie najbliższe mu osoby – żona i córka). Często widziano naszego bohatera zadumanego i modlącego się przy figurze. Kazimierz Brzeziński w 1920 roku był pełnomocnikiem i przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa w gminie Nowa Wieś. Został wybrany na posła z Listy Katolicko-Narodowej w 1930 roku. Nie był jednak nim długo, gdyż zrezygnował z mandatu na rzecz Tadeusza Bieleckiego, ówczesnego prezesa Zarządu Głównego Stronnicta Narodowego. W latach trzydziestych był aktywnym członkiem zarządu SN w województwie warszawskim i prezesem Powiatowego Zarządu SN w Warszawie. Uczestniczył także w wieczornych dyskusjach organizowanych przez księdza Marcelego Nowakowskiego przy ul. Marszałkowskiej 37 w Warszawie, w których brał udział m.in. Roman Dmowski „Niezapomniane są dla mnie te dyskusje. Siedziałem sobie cicho w kąciku i śledziłem, jak Ci dwaj potentaci słowa starali się przekonać wzajemnie. Dmowski zazwyczaj siedział w fotelu, mówił spokojnie i poważnie, wplatając żarty, którymi często podrażniał lub rozśmieszał Prałata… Ksiądz Marceli z iście włoskim temperamentem – jako, że pochodził z Przybyszewa i był potomkiem rodzin włoskich, osiedlonych tam przez królową Bonę – prędkimi krokami, z rękami w kieszeniach sutanny przemierzał pokój i dyskutował zapalczywie” – tak K. Brzeziński wspominał R. Dmowskiego i ks. M. Nowakowskiego.

Wraz z wybuchem wojny został wiceprezesem konspiracyjnego Zarządu Okręgu SN Warszawa Ziemska, a od jesieni 1945 roku pełnił w nim funkcję prezesa. Uczył podstaw pracy konspiracyjnej słynnego ,,Wołyniaka’’ Józefa Zadzierskiego. Mocno wspierał Narodową Organizację Wojskową oraz współpracował z AK w obwodzie grójeckim. W czasie wojny pomógł wielu młodym mężczyznom, ratując ich przed wywózką do obozu.

Po zakończeniu II wojny światowej został pozbawiony majątku i pracy. Został aresztowany Urząd Bezpieczeństwa i więziony w Rembertowie, w Poznaniu, w Rawiczu i na Pradze w Warszawie. Został zwolniony pod koniec 1945 roku. Od stycznia 1946 roku był urzędnikiem w prywatnej firmie budowlanej, a od kwietnia urzędnikiem w Zrzeszeniu Przetwórstwa Zbożowego w Warszawie. W lutym 1946 został prezesem Okręgu Warszawa-Ziemska nielegalnego Stronnictwa Narodowego. Aresztwoany ponownie 3 lutego1947 roku, wyrokiem Wojskowgo Sądu Rejonowego w Warszawie został skazany na 6 lat więzienia, jednak na mocy ustawy o amnestii  wyrok ten został skrócony do 3 lat. Jednak Sąd Najwyższy w Warszawie oddał sprawę do ponownego rozpatrzenia i 16 stycznia1048 roku został skazany przez WSR na 4 lata więzienia i 2 lata pozbawienia praw obywatelskich. Więziony był w Warszawie na Mokotowie i na Pradze, gdzie w koszmarnych warunkach odnowiła się gruźlica i choroba serca. Ciężko chory wyszedł z więzienia po odbyciu wyroku 3 marca1951 roku. Po wyjściu z więzienia zamieszkał u sióstr zakonnych w Otwocku, gdzie zmarł 1 sierpnia 1965 roku. Został pochowany w grobie rodzinnym Dal Trozzów na Powązkach w Warszawie.

Bibliografia:
– Ajnenkiel Andrzej, Historia Sejmu Polskiego II Rzeczpospolita, Warszawa 1989.
– Brzeziński Kazimierz, https://bs.sejm.gov.pl/F?func=find b&request=000000162&find_code=SYS&local_base=ARS10
– Słownik wiedzy o grójeckiem, pod redakcją Zdzisława Szeląga, z. 9, Grójec 2000.
– Świderski Henryk, Okupacja i konspiracja w obwodzie AK Grójec – “Głuszec”, Warszawa 1989.
– Terej Jerzy Janusz, Rzeczywistość i polityka. Ze studiów nad dziejami najnowszymi Narodowej Demokracji, 1979; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994.
– Wachnik Grażyna, Kapliczka w  Lechanicach, http://przydroznekapliczki.pl/kapliczki-seniorow/grazyna-wachnik-21/
– Wywiad z panią Grażyną Wachnik, nauczycielką PSP w Michałowie.

jedna odpowiedź

Skomentuj Tomasz Piotrowski Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *